Jak zabezpieczyć beton komórkowy przed wilgocią?

Jednym z czynników, które najczęściej wpływają na degradację materiałów budowlanych, jest wilgoć. Niektóre materiały są jednak bardziej odporne na jej wpływ niż inne. Sprawdźmy, jak to wygląda w przypadku betonu komórkowego. Oto nasz krótki poradnik.

Beton komórkowy to niezwykle popularny materiał. Za jego pomocą wznosi się zarówno zewnętrzne mury budynków, jak i ściany wewnątrz domów. Właściwości tego materiału sprawiają, że jest on często używany, gdy chcemy wybudować na przykład dom energooszczędny.

W ścianach piwnicznych czy fundamentowych z reguły stosuje się bloki z pustaków szalunkowych czy ze zwykły beton wylewany, nie z betonu komórkowego.

Beton komórkowy, nazywany także gazobetonem, występuje w formie bloczków, które łatwo transportować i przenosić ze względu na ich niską wagę. Do tego taki materiał bardzo łatwo obrabiać, ponieważ jest miękki. Z bloczków można bardzo szybko stawiać ściany, które charakteryzują się między innymi wysoką paroprzepuszczalnością. Ten współczynnik w przypadku betonu komórkowego  Termalica  zapewnia najlepiej „oddychające” ściany, stabilizujące wilgotność powietrza w pomieszczeniach.

Materiały ścienne o wysokiej paroprzepuszczalności skutecznie transportują parę wodną z pomieszczeń na zewnątrz, gdy występuje  jej  nadmiar  oraz  oddają  wilgoć, gdy w pomieszczeniach jest zbyt sucho. Paroprzepuszczalność materiału określa współczynnik oporu dyfuzyjnego pary wodnej μ. Dla bloczków Termalica w zależności od odmiany współczynnik μ wynosi od 2,8 do 5,3. Im ten współczynnik jest niższy, tym  materiał  lepiej  przepuszcza  wilgoć. Należy dodać, że wilgotność  zabudowanego materiału w okresie eksploatacji jest ustalana na poziomie ok. 3% masy. To wartość optymalna dla dobrego samopoczucia mieszkańców.

Co jednak, gdy gazobeton musi zmagać się z wilgocią? Czy konieczna jest izolacja ścian z betonu komórkowego?

Właściwości betonu komórkowego a wpływ wilgoci

Materiały budowlane mogą być używane w zależności od swoich właściwości. To właśnie one wpływają na to, w jakich warunkach dany materiał będzie spełniał swoje zadania bez groźby uszkodzeń. To szczególnie ważne, gdy wznosi się ściany domu. Nie można dopuścić do tego, by woda i wilgoć dostały się do wnętrza, zarówno z gruntu, jak i bezpośrednio w postaci deszczu i śniegu. Czy pod tym względem budowa z betonu komórkowego jest zatem dobrą decyzją? Na pewno tak! Klasyfikacja warunków środowiskowych została ujęta w normach PN-EN 1996-2 i PN-B 03002.

Zabezpieczenie betonu komórkowego

Ściany z betonu komórkowego lub z innych materiałów murowych znajdujące się ponad poziomem gruntu muszą być chronione przed zawilgoceniem. Wszystko dlatego, że ma ono negatywny wpływ na właściwości fizyko-mechaniczne tych ścian. Gdy dojdzie do zawilgocenia, zmniejsza się izolacyjność cieplna ścian, a także ich  nośność. W takiej sytuacji mikroklimat w domu również się pogarsza. Mieszkańcy zaczynają wyczuwać nieprzyjemny zapach charakterystyczny dla zagrzybionych pomieszczeń.

Na szczęście można skutecznie zapobiec takim skutkom zawilgocenia. Wystarczy, że ściany przyziemia zostaną oddzielone od ścian fundamentowych lub ścian piwnic poziomą izolacją przeciwwilgociową, np. papą fundamentową. Jeśli z niej zrezygnujemy, wilgoć z gruntu może przenikać do ścian fundamentowych i dalej w górę, powodując zawilgocenie ścian znajdujących się ponad gruntem (kapilarne podciąganie).

Na izolacji przeciwwilgociowej poziomej nie można jednak poprzestać. Ważnym zabezpieczeniem ścian jest także izolacja przeciwwilgociowa pionowa która chroni zarówno ściany fundamentowe i piwniczne w gruncie, jak i ściany powyżej gruntu, gdzie narażone są na zawilgocenie od wody opadowej.

Pionową izolację przeciwwilgociową wykonuje się najczęściej poprzez naniesienie na ściany dwóch warstw gotowych roztworów i emulsji asfaltowo-kauczukowych. Gdy jednak występują bardzo niekorzystne warunki hydrologiczne, konieczne jest użycie cięższych powłok bitumicznych o grubości co najmniej 4 mm. Należy pamiętać, żeby izolacja pionowa została wyprowadzona na całą wysokość ściany fundamentowej lub piwnicznej. Taka izolacja pionowa musi łączyć się z górną izolacją poziomą. Nie można również zapomnieć, żeby ściany w części cokołowej do wysokości ok. 30-50 cm ponad poziom gruntu zostały wykończone tynkiem cokołowym. Ochroni to je przed wodą opadową. Można także zastosować okładzinę z płytek ceramicznych albo klinkierowych.

Konieczne jest pokrycie ścian z betonu komórkowego powyżej części cokołowej wodoodpornym tynkiem elewacyjnym. W ten sposób mury będą chronione przed zawilgoceniem, gdy pojawią się intensywne opady deszczu. Dzięki temu, że bloczki z betonu komórkowego mają dużą dokładność wymiarową i muruje się je na zaprawie klejowej, powierzchnia muru jest równa i gładka. To pozwala nałożyć bezpośrednio na taki mur dekoracyjne tynki zewnętrzne o grubości 5-15 mm.

Na ścianach z beton komórkowy można położyć dowolny rodzaj tynku: tradycyjny cementowo-wapienny trójwarstwowy, dedykowany lekki tynk mineralny, którego bazą są modyfikowane gotowe mieszanki albo tynk cienkowarstwowy na podkładach klejowych z siatką podtynkową z włókna szklanego. Tynki elewacyjne można pomalować farbami silikonowymi lub silikatowymi. Inne rozwiązanie to nałożenie warstwy szlachetnego tynku mineralnego o dowolnej kolorystyce.

Właściwie wykonana izolacja pionowa i pozioma skutecznie chroni ściany przed zawilgoceniem i pozwala w pełni wykorzystać zalety betonu komórkowego.